Όλα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 80, όταν ο Oliver και ο Paul Collyer αγόρασαν τον πρώτο τους PC -ένα BBC που μετά τη θέση του πήρε ένας Amstrad και τελικά ένας Atari ST. Το ενδιαφέρον τους για το ποδόσφαιρο υπήρχε από πιο παλιά: στον Paul είχε δωθεί το έναυσμα απο το παγκόσμιο κύπελο του 78 και στον Οliver από το κύπελο του 82. Όταν έπαιξαν ένα από τα πρώτα παιχνίδια manager που εκείνη την εποχή το θεωρούσαν από τα καλύτερα, ο Paul και ο Oliver αποφάσισαν πως μπορούσαν να φτιάξουν κάτι ποιοτικότερο.
Πολλά από τα πρώτα παιχνίδια ήταν προγραμματισμένα σε BASIC, μια γλώσσα που διευκόλυνε το hackin απλοποιώντας έτσι τις επεμβάσεις και τις βελτιώσεις. Στόχος τους ήταν να καταφέρουν να καταχωρηθούν σε κάποιο από τα πρώτα περιοδικά για computer games. Μολονότι αυτό δεν το κατόρθωσαν ποτέ ο Paul κι ο Oliver συνέχισαν τα επόμενα χρόνια να αναπτύσσουν το δικό τους παιχνίδι στον ελεύθερο τους χρόνο σταδιάκα κάνοντάς το όλο και πιο περίπλοκο και εξελιγμένο. Πολλοί φίλοι τους άρχισαν να παίζουν το παιχνίδι και τους έλεγαν ότι έπρεπε να προσπαθήσουν να το βγάλουν στην αγορά.
Το 1991 ο Oliver κι ο Paul άρχισαν να επικοινωνούν με κάποιες από τις γνωστότερες εταιρίες παιχνιδιών. Οι περισσότερες εταιρείες απέριπταν το παιχνίδι με τη δικαιολογία ότι δεν είχε αρκετά γραφικά, ή ότι δεν ταίριαζε στο γενικό προφίλ τους. Τα πράγματα λοιπόν γίνονταν όλο και πιο αγχωτικά αφού οι ίδιοι ήταν πεπεισμένοι ότι είχαν ένα πολύ καλό παιχνίδι στα χέρια τους αλλά δεν μπορούσαν να πείσουν τις εταιρίες για αυτό. Μόνο μία εταιρία έδειξε κάποιο σχετικό ενδιαφέρον αλλά ακόμα κι αυτή ζήτησε να άλλαξει το παιχνίδι προτού βγει στην αγορά. Η εταιρεία ήταν η Domark (τώρα Eidos) η οποία συμφώνησε τελικά και ξεκίνησαν να τελειοποιήσουν το παιχνίδι στο χρονικό διάστημα που διέθεταν.
Tο πρώτο Championship Manager βγήκε το 1992. Δεν έσπασε ακριβώς τα ταμία αλλά απέκτησε κάποιους οπαδούς και στόμα με στόμα άρχισε να γίνεται γνωστό και οι πωλήσεις του να ανεβαίνουν βδομάδα με τη βδομάδα. Οι πρώτες κριτίκες δεν ήταν ιδιαίτερα θετικές, μα κι αυτό άρχισε να αλλάζει όταν άρχισε να διαδίδεται πως το παιχνίδι άρεσε στο κοινό. Οι κριτικές έγιναν καλύτερες και οι πωλήσεις αυξήθηκαν. Updates και πολύ βελτιωμένες εκδοχές του πρώτου Championship Manager βγήκαν στην αγορά στα επόμενα 2 χρόνια και μάλιστα κυκλοφόρησαν και δύο εκδοχές με ξένα πρωταθλήματα- το "Guy Roux Manager" για τη Γαλλία και το "Championship Manager Italia".
Στις αρχές του 1994 ο Oliver άρχισε να ασχολείται με το νέο CM. Η βασική ιδέα ήταν να βελτιωθεί το πρωτότυπο από κάθε άποψη - κατά βάση το πρωτότυπο να φαίνεται σκουπίδι από κάθε άποψη μπροστά στο ωέο παιχνίδι.
Ο Paul ήταν απασχολημένος με άλλες υποχρεώσεις του, οπότε ο Oliver βάδιζε μπροστά μόνος του με τον Paul να βοηθάει παρέχοντας κάποιες συμβουλές. Αυτή την εποχή ιδρύθηκε η εταιρεία "Sports Interactive Ltd". Αυτή ήταν η δεύτερη επωνυμία της εταιρείας του Oliver, μιας και την πρώτη την έλεγαν Intelek και έδρα της αρχικά ήταν το Bournemouth. Η νέα έδρα της εταιρείας ήταν ένα κενό δωμάτιο στο σπίτι που έμενε ο Oliver στο Λονδίνο εκείνο τον καιρό. Ο Oliver συνέχισε να επεξεργάζεται το παιχνίδι τους επόμενους δώδεκα μήνες.
Στις αρχές του 1995 ο Mark Woodger, με τον οποίο συγκατοικούσε ο Oliver, έψαχνε για εργασία, οπότε αποφάσισε να δουλεύει part time για τον Oliver. Η δουλειά άρχισε να τον απασχολεί όλο και περισσότερο και κατέληξε ο πρώτος full time υπάλληλος της Sports Interactive. Ξεκίνησε να οργανώνει την έρευνα για ομάδες και παικτες ,οργάνωσε την επικοινωνία με συγγραφείς fanzine και με οπαδούς συγκεκριμένων ομάδων μέσω διαδικτύου ούτως ώστε να βοηθούν στην αξιολόγηση των παικτών που έβλεπαν σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Η πρώτη δοκιμή της αρχικής beta εκδοχής του Championship Manager 2 ήταν μια πολύ παράξενη εμπειρία αφού δεν είχε καμμία σχέση με το CM2 όπως το ξέρουμε σήμερα. Το κάθε ματς ήταν απλώς η επιλογή παικτών και τακτικών, δεν υπήρχε όμως περιγραφή του αγώνα και δε σου δινόταν η δυνατότητα να αλλάξεις τακτική κατά τη διάρκεια του αγώνα, παρά μόνο στο ημίχρονο, οπότε μπορούσαν να γίνουν αντικαταστάσεις στους παίκτες. Αυτό στην ουσία είχε ως αποτέλεσμα πως αν έχανες το μόνο που μπορούσες να κάνεις ήταν να αλλάξεις δυο τρεις παίκτες και να ελπίζεις για το καλύτερο. Ακόμα και σε αυτό το τόσο αρχικό στάδιο ανάπτυξης, το παιχνίδι ήταν ιδιαίτερα εθιστικό.
ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ