ΙΣΤΟΡΙΑ

O Oλυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς ( Ο.Σ.Φ.Π.) προήλθε τον Μάρτιο του 1925 (10-3-1925) από τη συγχώνευση δύο σωματείων, του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς. Ο αληθινά πρωτότυπος τίτλος ψηφίστηκε ομόφωνα από τα μέλη του συλλόγου και έλυσε τη δυστοκία που επικράτησε στην ανεύρεση κοινά αποδεκτού ονόματος. Ανάδοχος ο Νότης Καμπέρος, που θέλησε ο τίτλος του νέου συλλόγου να υποδηλώνει τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, το ήθος, την ευγενική άμιλλα, την επικράτηση, εν τέλει το ολυμπιακό ιδεώδες.

Οι άνθρωποι που ανέλαβαν τις σχετικές πρωτοβουλίες ανήκαν στην κατηγορία των αυτοδημιούργητων επιχειρηματιών του λιμανιού. Η οικογένεια των Ανδριανόπουλων έχει στην ιδιοκτησία της ένα μεσαίο εμπορικό οίκο, που διευθύνει ο πατέρας Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Τα παιδιά του δραστηριοποιούνται σε όλα τα αθλήματα. Θα συνεννοηθούν με άλλους επιφανείς παράγοντες της πειραϊκής κοινωνίας, με στόχο να δημιουργήσουν ένα αθλητικό σωματείο, η δράση του οποίου να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Πειραϊκού Συνδέσμου, παλιού σωματείου του Πειραιά, με πολύμορφη δραστηριότητα (λογοτεχνική, εκπαιδευτική, πολιτιστική, αθλητική). Οι ιδρυτές ήταν ανάμεσα στους άλλους ο Μιχαήλ Μανούσκος, βιομήχανος της πόλης, ο Νότης Καμπέρος, ανώτατος αξιωματικός του Π.Ν., ο Σταύρος Μαραγκουδάκης, διευθυντής του Ταχυδρομείου, ο Νίκος Ανδρόνικος, έμπορος, ο Δημήτριος Σκλιάς, αξιωματικός του Στρατού, ο Νικόλαος Ζαχαρίας, δικηγόρος, ο Αθανάσιος Μέρμηγκας, συμβολαιογράφος, ο Ιωάννης Κεκκές, χρηματομεσίτης και ασφαλώς η οικογένεια των εμπόρων Ανδριανόπουλων.

Η αγωνιστική δράση του νεοδημιούργητου Ολυμπιακού ήταν παραπάνω από ελπιδοφόρα. Στον Πειραιά κατορθώνει να επισκιάσει τους αντιπάλους του και μάλιστα το σπουδαιότερο από αυτούς, τον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Δεν θα αργήσει όμως να υπερφαλαγγίσει και τους άλλους ελληνικούς συλλόγους με παλιά, πολύχρονη παρουσία στο ποδόσφαιρο. Ο Ηρακλής, ο Απόλλων, ο Αρης μέσα στο 1925 υπέστησαν βαριές ήττες από τον Ολυμπιακό. Σημαντικές ήταν και οι επιτυχίες της Μικτής Πειραιά, την οποία κατά πλειοψηφία απάρτιζαν οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, εναντίον της Μικτής Αθηνών. Οι νίκες αυτές αν μη τι άλλο καταξίωσαν τον Ολυμπιακό σε όλη τη φίλαθλη κοινή γνώμη. Ο Ολυμπιακός εξαρχής χρησιμοποίησε το Ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου για τους αγώνες του, όπου με δικές του δαπάνες είχε διαμορφώσει αποδυτήρια για τους αθλητές. Παράλληλα είχε νοικιασμένη Λέσχη με 7 δωμάτια στην οποία συστεγάζονταν και τα Γραφεία της Διοίκησης.

Αμέσως με τις πρώτες αγωνιστικές επιτυχίες ο φίλαθλος κόσμος του Πειραιά συσπειρώνεται γύρω από τον Ολυμπιακό. Η έλξη των λαϊκών ανθρώπων προς το πειραϊκό σωματείο είναι πρωτοφανής, γι αυτό και η αγάπη και η αφοσίωση προς τον Ολυμπιακό ξεπερνά κάθε όριο. Μάλιστα πολύ γρήγορα η φήμη του συλλόγου θα ξεπεράσει τα στενά τοπικά πλαίσια και ο Ολυμπιακός θα εξασφαλίσει υποστήριξη σε πανεθνικό επίπεδο. Επίσης θα αποτελέσει αγωνιστικό πρότυπο για νέες ομάδες. Αυτό αποδεικνύουν οι πολλοί Ολυμπιακοί που δημιουργούνται στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, όπως Ολυμπιακός Πατρών, Λαμίας, Βόλου, Λουτρακίου, Χαλκίδας, Λαυρίου, Ιωαννίνων, Λευκωσίας, Αλεξανδρείας, για να αναφέρουμε ορισμένους μόνο από τους πολυάριθμους Ολυμπιακούς που ιδρύθηκαν μετά το 1925.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε την αθλητική του δράση στηριζόμενος στα αδέλφια Ανδριανόπουλοι. Οι 5 μαζί ξεχώρισαν στην αθλητική ιστορία του τόπου. Ποτέ άλλοτε δεν έχει συμβεί παρόμοιο γεγονός, 5 αδέλφια να είναι συμπαίκτες σε μία ομάδα, και ακόμη περισσότερο όλοι τους να αγωνίζονται στην επίθεση. Κοντά στους Ανδριανόπουλους τον Ολυμπιακό πλαισίωσαν και άλλοι παίκτες από τα σωματεία του Πειραιά και ιδιαίτερα από τον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Ιδιαίτερη μορφή ο Κώστας Κλειδουχάκης, τερματοφύλακας της ομάδας, αλλά και οι Νίκος Πανόπουλος, Χαράλαμπος Πεζώνης, Πάνος Κορωναίος, Κώστας Τερεζάκης.

Η δεκαετία του 1930 άνοιξε με τις καλύτερες προοπτικές για τον πειραϊκό σύλλογο. Ορισμένες σημαντικές επιτυχίες επί ξένων ομάδων που είχαν προηγηθεί, οι νίκες επί των ελληνικών σωματείων στα συχνά φιλικά παιχνίδια και η αποτελεσματική διοικητική λειτουργία προοιώνιζαν ευνοϊκή αθλητική πορεία για την ομάδα. Δύναμη του συλλόγου οι πολυπληθείς οπαδοί του, οι οποίοι έδειχναν την υποστήριξή τους στους φιλικούς αγώνες. Εναντίον του Παναθηναϊκού στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, εναντίον του Εθνικού στο Ποδηλατοδρόμιο, εναντίον του Απόλλωνα ή της ΑΕΚ στο γήπεδο του Ρουφ, εκδήλωναν τη συμπαράστασή τους στην ομάδα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού επέστρεφαν στον Πειραιά με τα πόδια πανηγυρίζοντας κάποια σημαντική επιτυχία επί αθηναϊκής ομάδας.

Περνούσαν από τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας για να διατρανώσουν τη νίκη επί των Αθηναίων, κατηφόριζαν την οδό Πειραιώς και κατέληγαν με ζητωκραυγές στον κεντρικό Πειραιά αλλά και ακόμη παραπέρα στις απόμακρες φτωχογειτονιές που ήταν τα σπίτια τους. Ήταν οι στιγμές της δικαίωσης, της καταξίωσης που έφερνε η νίκη επί των αθηναίων ανταγωνιστών. Ιδιαίτερα οι επιτυχίες κατά του Παναθηναϊκού γιορτάζονταν με ένα ξεχωριστό τρόπο. Οι ολυμπιακοί φίλαθλοι επινοούσαν διάφορα για να πανηγυρίσουν τη νίκη και να περιγελάσουν τους υποστηρικτές του αντίπαλου.

Το 1930-31 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του. Διοργανώθηκε στο πρότυπο της εθνικής κατηγορίας, έτσι όπως επανήλθε αρκετές φορές αργότερα και οριστικά το 1959 με τη δημιουργία του εθνικού πρωταθλήματος. Συνολικά στην προπολεμική περίοδο ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή 6 φορές, η ΑΕΚ 2, ο Αρης 2, ο Παναθηναϊκός 1, ενώ ένα πρωτάθλημα εκείνο του 1934-35 δεν ολοκληρώθηκε. Στη φίλαθλη κοινή γνώμη ο Ολυμπιακός είχε καταγραφεί ως η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, το δικαιολογούσαν οι απανωτές επιτυχίες επί όλων των αντιπάλων του. Η συρροή του κόσμου στα παιχνίδια του ήταν εντυπωσιακή. Ο φανατισμός που εκδηλωνόταν ήταν ενδεικτικός της μεγάλης αντιπαλότητας που είχε ήδη δημιουργηθεί ανάμεσα στους φιλάθλους των σωματείων.

Το 1946-47 ο Ολυμπιακός επανήλθε στις επιτυχίες. Με θριαμβευτικό μάλιστα τρόπο αφού κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο, το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του, 1950-1960. Ήταν η χρυσή δεκαετία του Ολυμπιακού. Σε δέκα χρόνια κατακτήθηκαν 7 πρωταθλήματα και άλλα τόσα κύπελλα, αλλά και 5 νταμπλ. Ο Ολυμπιακός, η ομάδα του Πειραιά έγινε ομάδα όλων των Ελλήνων. Ήταν η εποχή που ο Ολυμπιακός έγινε ομάδα-ΘΡΥΛΟΣ, με χιλιάδες φιλάθλους. Πολυπληθείς, ένθερμοι, έτοιμοι να αποθεώσουν κάθε προσπάθεια των παικτών. Στα ξένα γήπεδα τη χειροκροτούσαν περισσότερο και από το δικό της. Οι αντίπαλοι αναγνώριζαν την αγωνιστική ανωτερότητα του πειραιώτικου συλλόγου, αλλά και το ενδιαφέρον όλης της φίλαθλης Ελλάδας να παρακολουθήσει αγώνες των Πειραιωτών. Ίσως γι αυτό όλα τα ποδοσφαιρικά σωματεία της χώρας προσπαθούσαν να κλείσουν φιλικά παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Πριν από την έναρξη του εθνικού πρωταθλήματος το 1960, ο Ολυμπιακός παρουσίαζε 15 τίτλους σε 23 διοργανώσεις, 8 κατακτήσεις κυπέλλου, 6 νταμπλ, μία μοναδική επιτυχία, που οφειλόταν στους σπουδαίους παίκτες που είχε σε όλη αυτή την περίοδο.

Δεν ήταν μόνο αυτά. Οι επιτυχίες του Ολυμπιακού στα διεθνή φιλικά παιχνίδια με σημαντικές ομάδες που έρχονταν στην Ελλάδα, είχαν συμβάλλει στην πρόσκτηση κύρους και στο εξωτερικό. Αλλωστε οι επίσημες διοργανώσεις της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (κύπελλο πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης, κύπελλο Εκθέσεων) ήταν στα σπάργανα, οπότε όλες οι σημαντικές ευρωπαϊκές ομάδες επιχειρούσαν με τουρνέ στο εξωτερικό, για να επιδείξουν τη δύναμή τους, να εκμεταλλευτούν τη φήμη τους και να κερδίσουν χρήματα. Τον Ιούλιο 1961 ήρθε στην Αθήνα η Σάντος του Πελέ. Αήττητη στα παιχνίδια της στην Ευρώπη έχασε από τον Ολυμπιακό με 2-1 από γκολ του Ποσειδώνα και Σουρούνη. Προηγουμένως η ΑΕΚ είχε ηττηθεί 3-0 και ο Παναθηναϊκός 3-2. Ήταν απρόσμενο αποτέλεσμα η νίκη του Ολυμπιακού επί της Σάντος, που υπογράμμιζε όμως τη μεγάλη ισχύ της ομάδας του Πειραιά. Και δεν ήταν τυχαίο. Μετά από 10 μήνες επισκέφθηκε την Αθήνα η μεγάλη Μπαρτσελόνα του Εβαρίστο, του Κότσιτς και άλλων άσσων. Επιβλήθηκε εύκολα με 5-2 επί της ΑΕΚ και 2-0 επί του Παναθηναϊκού. Έχασε από τον Ολυμπιακό με 1-0 από γκολ του Σιδέρη.

Στις νέες συνθήκες της εθνικής κατηγορίας στο ελληνικό πρωτάθλημα που σχηματίστηκε το 1959-60, ανακόπηκε η πορεία του Ολυμπιακού. Συνέχισε ωστόσο τις νίκες του στον θεσμό του κυπέλλου. Ήταν δηλαδή πράγμα σπάνιο για τον σύλλογο, να μείνει χωρίς τίτλο κάποια χρονιά. Πήρε το κύπελλο το 1959-60, το 1960-61, το 1962-63. Σ' αυτή την τελευταία περίοδο κατέκτησε το Βαλκανικό κύπελλο δευτεραθλητριών. Ύστερα από διπλούς αγώνες με τη γιουγκοσλαβική Σεράγεβο, την τουρκική Γαλατά-Σεράϊ, τη ρουμανική Στεάουα του Μπρασόφ και τη βουλγαρική Λέφσκι Σόφιας, κατέληξε σε αγώνα-μπαράζ εναντίον της Λέφσκι στην Κωνσταντινούπολη στις 19 Σεπτεμβρίου 1962. Νικητής ο Ολυμπιακός με 1-0 (το γκολ ο Στεφανάκος).

Ακολούθησε η ομάδα του μεγάλου Μπούκοβι, του σπουδαίου Ούγγρου προπονητή τη διετία 1965-67. Ομάδα-υπόδειγμα που στηριζόταν στα επιθετικά της ατού, το Γιώργο Σιδέρη, το Νίκο Γιούτσο, το Βασίλη Μποτίνο, τον Παύλο Βασιλείου και τον Αριστείδη Παπάζογλου, νικούσε τους αντιπάλους της με μεγάλα σκορ και δίκαια στέφθηκε πρωταθλήτρια και τις δύο χρονιές. Μάλιστα το 1966-67 κατέκτησε και το κύπελλο νικώντας στον τελικό τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο με 1-0. Η περίοδος του προέδρου Νίκου Γουλανδρή γέμισε χαρές το φίλαθλο κόσμο του Ολυμπιακού. Μεγάλοι διεθνείς ποδοσφαιριστές δημιούργησαν απίστευτα ρεκόρ την τριετία 1972-75 σε νίκες, σκορ και τέρματα. Τρία πρωταθλήματα και δύο κύπελλα προστέθηκαν στη συγκομιδή. Στην Ευρώπη στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ απέκλεισαν την Κάλιαρι και τη Σέλτικ προκαλώντας αίσθηση.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ από το 1979 που ξεκίνησε στη χώρα μας η εφαρμογή του νόμου για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι η ομάδα που έχει κατακτήσει τους περισσότερους επαγγελματικούς τίτλους. Συγκεκριμένα ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει σε αυτό το διάστημα 13 πρωταθλήματα. Τα τέσσερα πρώτα τα κατέκτησε από την αγωνιστική περίοδο 1979-80 έως και την περίοδο 1982-1983 (περίοδος με πρόεδρο τον Σταύρο Νταϊφά, όπως και το 87) και ένα κατέκτησε το 1987. Το 1993 ανέλαβε την προεδρία του Ολυμπιακού ο Σωκράτης Κόκκαλης, οδηγώντας την ομάδα αρχικά στην κατάκτηση επτά συνεχόμενων τίτλων, αρχής γενομένης από την περίοδο 1996-97 έως και την περίοδο 2002-2003, και ακολούθως στην κατάκτηση δύο συνεχόμενων νταμπλ την περίοδο 2004/2005 και την περίοδο 2005/2006.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι επίσης ο σύλλογος με τις περισσότερες κατακτήσεις Κυπέλλων Ελλάδας με 22, ενώ έχει κατακτήσει το Βαλκανικό Κύπελλο και 2 φορές το Σούπερ Καπ.

Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμα ότι είναι η μόνη ελληνική ομάδα και μια από τις ελάχιστες στον κόσμο, που έχει κατακτήσει επτά φορές συνέχεια το πρωτάθλημα, σπάζοντας το δικό της ρεκόρ των έξι συνεχόμενων κατακτήσεων της δεκαετίας του 1950.

Επιστροφή στην Αρχική σελίδα